Çimento kelimesi, yontulmuş taş kırıntısı anlamındaki Latince “caementum” sözcüğünden türemiş, sonraları “bağlayıcı” anlamında kullanılmaya başlamıştır. İlk betonarme yapının tarihi 1852 olmakla birlikte, yapıların inşasında bağlayıcı malzemelerin kullanımı çok eskilere dayanır; bağlayıcı madde olarak kullanılan ilk madde kireçtir.
Çimento tarihini bağlayıcı malzemelerin ilk kullanımından itibaren düşünmek gerekir. Çünkü yüzlerce yıllık deneyim ve birikim günümüzde kullandığımız “Portland Çimentosu”nun icat edilmesine yol açmıştır.
Kirecin bağlayıcı özelliğinin insanlık tarihinin erken dönemlerinde keşfedildiği söylenebilir. Eski Mısır, Kıbrıs, Girit ve Mezopotamya’nın değişik yörelerinde kirecin bir yapı malzemesi olarak kullanılmasına ait örneklere rastlanılmıştır. Eski Yunanlılar ve Romalılar kireci hidrolik bağlayıcı olarak kullanmışlardır. M.Ö. 70 – 25 yılları arasında yaşamış olan Mimar Vitruvius “On Architecture” (Mimarlık Üzerine) adlı 10 ciltlik kitabında puzolan ve kireç karışımlarının hidrolik özelliklerinden bahsetmiş, nehir ve deniz kıyısında yapılacak olan yapılarda kullanılabilecek harç için karışım oranı bile vermiştir(2 birim puzolan 1 birim kireç).
Devamını google doc olarak ya da indirerek inceleyebilirsiniz.
Çok güzel bir paylaşım olmuş. Teşekkürler. iyi çalışmalar dilerim.